Uitgeverij Van de Berg
BRABANT - Vraoltjes
BRABANT - Vraoltjes
Normale prijs
€8,95 EUR
Normale prijs
Aanbiedingsprijs
€8,95 EUR
Eenheidsprijs
per
Kan beschikbaarheid voor afhalen niet laden
Auteur: Ton Steendijk
Jaar van uitgave: 2002
Druk: 1
pagina's
Uitvoering: genaaid
ISBN: 978-90-5512-134-7
Zoals carnaval een vorm van cultuur is, is taal dat ook.
Dialect is ook een taal, weliswaar een streektaal, een tongval, een lokaal bepalende taalvorm binnen een woon- en/of leefgemeenschap.
Het verschil met een cultuurtaal is slechts van graduele aard.
Autochtone bewoners van een streek, stad of dorp hebben ieder hun eigen dialect, hun eigen tongval en het gebruik daarvan kan en mag dus niet ordinair, grof of plat genoemd worden.
Ook Roosendaal heeft zo'n dialect.
Het merendeel van de thans geldende regels voor de spelling van het Nederlands vormt een bruikbare basis voor de spelling van dat dialect. Slechts daar waar het gekenmerkt wordt door afwijkende klanken t.o.v. de standaardtaal, zijn aanvullende afspraken noodzakelijk.
Omdat er voor dialect geen vaste regels bestaan m.b.t. de spelling gebruik ik zo veel mogelijk de regels, die de Roosendaalse werkgroep “Oòns Taoltje” meestal hanteert. Dit dialect, kan m.i. dienen als het dialect, waarmee de autochtone Roosendaler uit de voeten kan.
Waarom verhaaltjes in het dialect?
Tussen het feest van St. Maarten (d'n ellufde van d'n ellufde ) en het begin van de vasten is het een gewoonte geworden om, vooral in de lokale weekbladen, een soort columns te schrijven in dit dialect. Het wordt ook gebruikt bij het samenstellen van de carnavalskrant met zijn vele artikelen en legio advertenties.
Waarom genieten de mensen zo van de carnavalskrant en van de vlak voor carnaval geplaatste dialectische columns in de krant.
Omdat de Roosendaler zijn “eigen” taal leest, een taal waarmee men gemakkelijker dingen zegt en uitlegt en gevoelens uit.
Oud-Roosendaler Kees (Kiske) Dekkers woonde in 1923 op Borneo. Hij vroeg via dagblad “De Grondwet” nu (BN/De Stem) aandacht voor het Roosendaals dialect.
Men smulde hier toen van het uitspreken van de door hem gemaakte teksten, die hij regelmatig overstuurde.
“Onze jongens in Indië” kregen tijdens hun acties daar, een door de gemeente en/of parochie uitgegeven mededelingenblad, waarin altijd een puzzeltje en de stand van de voetbalclubs in de competitie stond en een stukje Roosendaals (“Roosendaols Briefke” van Nil van de Hil)) te lezen was.
De “Roosendaalse Revue” heeft jaren achtereen enorme successen geboekt in heel West-Brabant en zelfs daarbuiten. Niet alleen door de opgevoerde sketches, maar zeker ook door het genieten van het daarbij uitgesproken dialect.
Daarom ook mijn verhaaltjes in het dialect.
Veel leesgenot!!
Dialect is ook een taal, weliswaar een streektaal, een tongval, een lokaal bepalende taalvorm binnen een woon- en/of leefgemeenschap.
Het verschil met een cultuurtaal is slechts van graduele aard.
Autochtone bewoners van een streek, stad of dorp hebben ieder hun eigen dialect, hun eigen tongval en het gebruik daarvan kan en mag dus niet ordinair, grof of plat genoemd worden.
Ook Roosendaal heeft zo'n dialect.
Het merendeel van de thans geldende regels voor de spelling van het Nederlands vormt een bruikbare basis voor de spelling van dat dialect. Slechts daar waar het gekenmerkt wordt door afwijkende klanken t.o.v. de standaardtaal, zijn aanvullende afspraken noodzakelijk.
Omdat er voor dialect geen vaste regels bestaan m.b.t. de spelling gebruik ik zo veel mogelijk de regels, die de Roosendaalse werkgroep “Oòns Taoltje” meestal hanteert. Dit dialect, kan m.i. dienen als het dialect, waarmee de autochtone Roosendaler uit de voeten kan.
Waarom verhaaltjes in het dialect?
Tussen het feest van St. Maarten (d'n ellufde van d'n ellufde ) en het begin van de vasten is het een gewoonte geworden om, vooral in de lokale weekbladen, een soort columns te schrijven in dit dialect. Het wordt ook gebruikt bij het samenstellen van de carnavalskrant met zijn vele artikelen en legio advertenties.
Waarom genieten de mensen zo van de carnavalskrant en van de vlak voor carnaval geplaatste dialectische columns in de krant.
Omdat de Roosendaler zijn “eigen” taal leest, een taal waarmee men gemakkelijker dingen zegt en uitlegt en gevoelens uit.
Oud-Roosendaler Kees (Kiske) Dekkers woonde in 1923 op Borneo. Hij vroeg via dagblad “De Grondwet” nu (BN/De Stem) aandacht voor het Roosendaals dialect.
Men smulde hier toen van het uitspreken van de door hem gemaakte teksten, die hij regelmatig overstuurde.
“Onze jongens in Indië” kregen tijdens hun acties daar, een door de gemeente en/of parochie uitgegeven mededelingenblad, waarin altijd een puzzeltje en de stand van de voetbalclubs in de competitie stond en een stukje Roosendaals (“Roosendaols Briefke” van Nil van de Hil)) te lezen was.
De “Roosendaalse Revue” heeft jaren achtereen enorme successen geboekt in heel West-Brabant en zelfs daarbuiten. Niet alleen door de opgevoerde sketches, maar zeker ook door het genieten van het daarbij uitgesproken dialect.
Daarom ook mijn verhaaltjes in het dialect.
Veel leesgenot!!
